Sist helg var Liv og eg på familiebesøk til Øvre Årdal. Vi har sjølvsagt vore der mange gonger før, men det er ikkje så ofte det har bydd seg anledning til å vandre rundt med kamera på eiga hand. Eg jakta ikkje på noko spesiellt, let berre motiva finne vegen inn gjennom linsa etterkvart som dei dukka opp, og prøve å komponere dei på best mogeleg måte. Etter som turen skreid fram trefte eg på halvtamme ender, badande hundar, gamle bygningar, og ikkje minst ein flokk spreke jenter som bada i Øvstetunhølen. Landkrabbe som eg er prøvde eg ikkje eingong å stikke stortåa uti. Turen vart avslutta med ei vandring på Uraveiti, ei vatningsveit som vart bygd på 1800 talet, og som vart brukt til å leie vatnet frå elva og utover markene. Noko av det mest interessante eg veit er å studere gamle kulturminne, og ikkje minst dei som er bygde i gråstein. Eg har enorm respekt for dei som bygde vegar, hus og steingardar av stein og ofte berre med hjelp av hendene og muskelkraft. Det er freistande å nemne ei lita historie frå ein av gardane i Årdal. Det var sagt at mannen i huset var over 70 år før han delte ein 50 kg sekk når han skulle bære den frå vatnet og til gards på 5-600 meters høgde. I dag kjøper vi sementsekkar på 25 kg fordi dei ellers er for tunge til å løfte inn i bilen. Her kjem nokre glimt frå vandringa mi i Øvre Årdal.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar