I mor sine fotspor 1, Sjøasætra

Mor mi var fødd og vaks opp på Hafsås på Stårheim og måtte tidleg være med å bidra i arbeidet på garden i lag med dei andre syskena.  Ein av jobbane var å være budeie på Sjøasætra i Remmedalen.  Dei måtte gå dei 5-6 kilometrane kvar dag kvar veg.  Det var slåttonn om dagen, gå på sætra om kvelden og sanke i hop kyrne, melke dei og ovenatte på sætra og deretter ordne med buskapen om morgonen og returnere til slåttonna.
I mange år har eg tenkt at eg skulle gå denne sætrevegen, men det har aldri blitt før i vår.  
Noko av det kjekkaste Liv og eg veit er å gå og køyre på oppdagingsferd i krikar og krokar både her i fylket og på Sunnmøre.   Då koblar vi ut omverda og inn alle sansane og prøvar å få med mest mogeleg av detaljar der vi fer fram.  Det blir mange stopp på ein slik tur for alt mogeleg må studerast og fotograferast.
Vegen til Sjøasætra var ikkje noko unnatak i så måte.  Gamle reidskapar, gardfjøs, bru over elva og matfatet til nøtteliten måtte sjølvsagt studerast.  Ein kjempefin tur vart det og det var veldig kjekt å ha gått i fotspora til mor mi som budeie på Sjøasætra.
På returen trefte vi på Håvard Orheim som var på tur rundt Remmedalen og slo fylgje i lag med han på den gamle Remmedalsvegen på nordvestsida av elva.  Med den lokalkunnskapen han har om folk og gardar var nærast dagen ei  fullkoma reise
i lokalhistorie.
Her kjem ein bildeserie av sætrevegen til mor mi som ho trakka for 80-90 år sidan.